بافتن رشته ها

براساس روش پیشنهادی آیین¬نامه¬ی FHWA بین طول گیردار و آزاد یک کیپ¬کننده¬ی بادی نصب می¬شود و سپس طول گیردار تزریق می¬شود اما در کشور ما چون کیپ¬کننده¬ها برزنتی هستند و چندان با کیفیت به شمار نمی¬آیند لذا در کارگاههای داخلی در حالت کلی از کیپ¬کننده برای جدایی دو بخش آزاد و گیردار در رشته ها استفاده نمی¬شود.
برای مثال اگر قصد بافتن رشته¬ی 3تایی را داشته باشیم روش مرسوم بافتن رشته به این صورت است که هر رشته در یک جای خالی فاصله ساز قرار می¬گیرد و به فاصله هر هفتاد یا هشتاد سانتی¬متر با سیم مفتول بهم متصل می¬شوند.
سپس شیلنگهای تزریق، یکی ورودی و دوتا خروجی توسط سیم مفتول به رشته¬ی 3تایی متصل می¬شوند به این صورت که شیلنگ ورودی تا یک متری انتهای رشته ادامه می¬یابد در حالیکه کاملا یک متر هم از سر گمانه بیرون است و از شیلنگهای تزریق خروجی بلندتر است. مثلا اگر رشته دارای 6 متر طول آزاد و 8 متر طول گیردار باشد شیلنگ تزریق ورودی باید 14 متر که یک متر از سر گمانه بیرون می¬ماند و تا یک متری انتهای رشته ادامه می¬یابد تا ورود دوغاب از انتهای گمانه شروع شده و تا سر گمانه پر شود. دو شیلنگ دیگر شیلنگهای خروجی هستند که یکی معمولا در مرز بین بخش آزاد و گیردار قرار می¬گیرد و به عبارتی طولی حدود 5/6 متر دارد که 5/0 متر بیرون از سر گمانه و 6 متر تا مرز آزاد و گیردار ادامه می¬یابد و شیلنگ خروج دوم غالبا نیم متری بیرون از گمانه و یک متر هم درون گمانه کفایت می¬کند و وقتی دوغاب از این شیلنگ خارج می¬شود به مفهوم آن است که دوغاب تا سر گمانه پر شده است و فقط می¬ماند بحث فشار گرفتن.
اما سوالی که مطرح است اینکه می¬دانیم طول آزاد نباید تزریق شود برای این منظور چه باید کرد؟ گفتیم در امریکا کیپ¬کننده در مرز بین بخش آزاد و گیردار پاسخگو است اما روش اجرا در ایران به این صورت است که در مرز بخش آزاد و گیردار به جای کیپ¬کننده با استفاده از حدود 20 سانتی¬متر چسب برق، رشته را به دو قسمت تقسیم می¬کنند. به این ترتیب از انتهای رشته تا مرز بین بخش آزاد و گیردار رشته¬ها در معرض تماس با دوغاب می¬باشند اما در بخشی که باید آزاد باشد رشته را درون غلاف قرار می¬دهند. پس غلاف رشته از سر گمانه تا مرز بین بخش آزاد و گیردار کشیده می¬شود و رشته¬ها در طول آزاد درون غلاف قرار می¬گیرند. غلاف رشته دارای قطر خارجی 25 میلی¬متر است و رشته درون آن قرار می¬گیرد. سپس حین تزریق، کل گمانه تزریق می¬شود. در طول گیردار، رشته¬ها باید درون دوغاب قرار بگیرند که همین اتفاق رخ می¬دهد. اما در طول آزاد، رشته¬ها نباید با دوغاب تماسی داشته باشند تا حین آزمایش کشش، پیش¬تنیدگی به خوبی رخ دهد. چون دوغاب در اطراف غلاف رشته و در کل گمانه تزریق می¬شود و به درون غلاف راهی ندارد لذا پیش¬تنیدگی طول آزاد به درستی محقق می¬شود. پس رشته¬ها مطابق انتظار و در طول آزاد فاقد گیرداری هستند و با کشیدن حین آزمایش می¬توانند کشیده شوند. با این ترفند اجرای صحیح بخش آزاد و گیردار در رشته¬ها حل می¬شود. به عبارتی مبنای کار که در بخش گیردار باید رشته درون دوغاب مدفون شود و گیردار شود و در طول آزاد باید کشیده شود و تحت تغییرشکل قرار گیرد میسر خواهد شد. تنها راه ورود دوغاب به درون غلاف آسیب¬دیدن چسب برق در حین کاشت رشته¬ها به درون گمانه است. اگر چسب برق به خوبی و چند دور پیچیده نشده باشد امکان خسارت دیدن وجود دارد و به این ترتیب حین تزریق، دوغاب وارد غلاف می¬شود. لذا باید در زمان بافت رشته¬ها به این نکته توجه کرد.
معمولا در سمت انتهای گمانه حدود یک یا یک و نیم متر آخر شیلنگ ورودی دوغاب را هر نیم¬متر یک سوراخ می-کنند تا در صورتی که شیلنگ تزریق ورودی با سنگ یا چیزی کیپ شد امکان ورود دوغاب از انتهای گمانه به درون آن وجود داشته باشد. معمولا دو یا سه سوراخ در این مورد کفایت می¬کند.
رشته¬ها در طول آزاد گریس زده می¬شوند و درون غلاف قرار می¬گیرند. دلیل اینکه باید گریس¬کاری شود آن است که حین آزمایش کشش به راحتی تغییر شکل داده و به واسطه¬ی اصطکاک احتمالی با غلاف تغییر شکلش محدود نشود.
با توجه به اینکه رشته¬ها خاصیت ارتجاعی دارند. برای اینکه راحت بتوان آنها را به منظور عملیات رشته¬بافی با طول مدنظر برید یک حلقه رشته مطابق شکل در دستگاه جداساز حلقه قرار می¬گیرد.

شکل1-1- دکویلر استرند

شکل1-2- استرند بافته شده

مرکزانداز(Centralizer)
برای اینکه میلگرد یا رشته چندتایی دقیقا در وسط گمانه قرار گیرد تا پس از دوغاب¬ریزی پوشش دوغاب به خوبی اطراف میلگرد یا رشته¬ها را پر کند باید از مرکزاندازها استفاده کنیم. آیین¬نامه اشاره کرده است مرکزاندازها در فواصل منظم و 5/2 متری یا کمتر و در فاصله¬ای به میزان نیم متر از هر انتهای میلگرد یا رشته نصب شوند.
براساس شکل مرکزانداز رایج در کارگاههای ایران دیده می¬شود و با مرکزانداز پیشنهادی آیین¬نامه با FHWA مقایسه می¬شود. دیده می¬شود مرکزاندازهای ایران چندان نقشی که باید بر عهده داشته باشند به دلیل ابعاد نامناسب و طراحی غلط به درستی انجام نمی¬دهند و این امر منجر به قرارگیری میلگرد و یا رشته درون گمانه و در مجاورت خاک می¬شود.